تحلیل فضا- مکانی عملکرد ایستگاه های آتش نشانی بر پایه ی مدیریت بحران با استفاده از روش تلفیقی mcdmو تحلیل شبکه

از میان کاربری­ها و خدمات موجود در شهر، استقرار بهینه­ی فضا - مکانی ایستگاه­های آتش­نشانی به دلیل اهمیت و توجه روز افزون به ارائه­ی خدمات­ ایمنی و تمهیدات پیش­گیری و مقابله با حوادث آتش­سوزی و مدیریت بحران در شهرها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بی­شک خدمات­رسانی به­موقع ایستگاه­های آتش­نشانی بیش از هر چیز مستلزم استقرار آنها در مکان­های مناسب بوده، تا بتوانند در اسرع وقت و بدون مواجهه با موانع و محدودیت­های محیط شهری از یک­سو، و نیز با ایجاد کمترین آثار منفی بر زندگی ساکنان شهر از سوی دیگر، به محل حادثه برسند. تهران بزرگ با جمعیت بیش از هشت میلیون نفر به­عنوان بزرگ­ترین شهر کشور، به علت گسترش موازی و نیز افزایش جمعیت، زمینه­های ایجاد حریق را در سطح شهر افزایش داده است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و نیز بهره­گیری از روش­های تلفیقی تحلیل شبکه وmcdm  در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی gis، توزیع فضایی- مکانی استقرار و شعاع عملکرد ایستگاه­های آتش­نشانی موجود در منطقه­ی 6 شهر تهران مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می­دهد پراکنش فضایی ایستگاه­های آتش­نشانی برای مدیریت بهینه­ی بحران در وضعیت موجود از الگوی مناسبی برخوردار نبوده و ایستگاه­های موجود در مدت زمان استاندارد 3 دقیقه نمی­توانند کل منطقه را تحت پوشش خدماتی قرار دهند. بنابراین با به­کار­گیری روش­های تحلیلی mcdm و نیز استفاده از مدل تحلیل سلسله­مراتبی ahp و تلفیق آن با قابلیت­های gis، برای مناطق خارج از شعاع عملکردی ایستگاه­های موجود، 2 ایستگاه جدید مشخص و پیشنهاد گردیده است تا کل فضای مطالعات موردی، براساس استاندارد زمانی خودروهای آتش­نشانی به محل حریق، تحت پوشش ایستگاه­های آتش­نشانی قرار گیرد.